والامنش

لغت نامه دهخدا

والامنش. [ م َ ن ِ ] ( ص مرکب ) کسی که طبیعت وی عالی بود. ( ناظم الاطباء ). عالی طبع. بلندطبع. صاحب طبع بلند. بلندطبیعت :
بفرمود خسرو که بنهید خوان
بزرگان والامنش را بخوان.فردوسی.والامنشی که پشت در پشت آگاه
بر شاه جهان عزیز و بر صاحب شاه.منوچهری.

فرهنگ معین

(مَ ن ) (ص مر. ) بلندطبع .

فرهنگ عمید

ویژگی آن که طبیعت عالی دارد، بلندطبع.

فرهنگ فارسی

(صفت ) آنکه دارای طبیعت عالی باشد