هواکش. [ هََ ک َ / ک ِ ] ( اِ مرکب ) سوراخ یا لوله ای که بر دیوار اطاق تعبیه کنند تا هوای سنگین را بیرون دهد و هوای سالم به درون اطاق آورد. || امروز نوعی پروانه الکتریکی را گویند که به پنجره یا در محلی مخصوص از دیوار نصب می شود و با گردش خود هوای درون را تعویض می کند.
فرهنگ عمید
مجرا یا منفذی در سقف یا دیوار اتاق که هوا از آن داخل و خارج شود.
فرهنگ فارسی
( صفت اسم ) مجرایی که از آنجا هوا وارد اطاق شود : هوا کش بخاری .
