همشاگردی

لغت نامه دهخدا

همشاگردی. [ هََ گ ِ ] ( ص مرکب ) هم شاگردی. آنکه با دیگری در یک مدرسه شاگردی کند. هم مدرسه. همدرس. همکلاس. رجوع به این مدخل ها شود.

فرهنگ معین

( ~. گِ ) (ص نسب . ) دو یا چند شاگرد که نزد یک معلم درس می خوانند.

فرهنگ عمید

دو یا چند تن که در یک کلاس درس بخوانند یا زیر دست یک استاد کار بکنند.