لغت نامه دهخدا
هشام. [ هَِ ] ( اِخ ) نام پانزده صحابی و سی محدث است. ( از منتهی الارب ).
هشام. [ هَِ ] ( اِخ ) ابن احمدبن هشام ، مکنی به ابوالولید و معروف به ابن وقشی. رجوع به ابن وقشی شود.
هشام. [ هَِ ] ( اِخ ) ابن حکم ، مکنی به ابومحمد، مولی بنی شیبان. کوفی بود، به بغداد نقل کرد، از اصحاب حضرت صادق ( ع ) بود. وی در شمار متکلمین شیعه و از کسانی است که در صناعت کلام حاذق و حاضرجواب بود. با یحیی بن خالد برمکی همنشین و همواره در مجالس کلام وی حاضر می بود. منزلش در کوی کرخ بغداد بود و پس از سقوط دولت برامکه درگذشت. او راست : کتاب الامامة، کتاب الدلالات علی حدوث الاشیاء، کتاب الرد علی الزنادقة، کتاب الرد علی هشام الجوالیقی ، کتاب الرد علی اصحاب الطبایع و بسیار کتب دیگر. ( نقل به اختصار از ابن الندیم ). و نیز این کتب : القدر، المعتزلة، الرد من قال بالامامة. وفات وی در حدود سال 190 هَ. ق. اتفاق افتاد. ( از اعلام زرکلی ).
هشام. [ هَِ ] ( اِخ ) ابن حکم بن عبدالرحمان الناصر، مکنی به ابوالولید، المؤید الاموی. از خلفای دولت اموی اندلس و متولد قرطبه. درگذشت وی در سال 403 هَ. ق. بود. ( نقل به اختصار از اعلام زرکلی ).
هشام. [ هَِ ] ( اِخ ) ابن عاص بن وائل بن هاشم. صحابی ، برادر عمروعاص است. وی در مکه اسلام آورد و در هجرت دوم رسول ( ص ) با وی به حبشه مهاجرت کرد و سپس به مکه آمد و تا پایان وقعه خندق در آنجا بود. وی مردی صالح و شجاع بود و به سال 13 هجری به قتل رسید. ( از اعلام زرکلی به اختصار ).
هشام. [ هَِ ] ( اِخ ) ابن عبدالرحمان الداخل بن معاویةبن هاشم بن عبدالملک بن مروان ، مکنی به ابوالولید. دومین پادشاه دولت اموی اندلس و متولد قرطبه بود. وی در سال 172 هَ. ق. پس از درگذشت پدرش به امارت رسید. سیاستی نیک داشت و بسیار دوراندیش و شجاع و بر دشمنان سخت گیر بود وبازرسانی برای تحقیق در وضع فرمانداران به نقاط مختلف میفرستاد. تولد او در سال 139 و وفاتش به سال 180هَ. ق. اتفاق افتاد. ( از اعلام زرکلی به اختصار ).
هشام. [ هَِ ] ( اِخ ) ابن عبدالملک بن مروان. از پادشاهان دولت اموی شام بود. در دمشق تولد یافت و پس از درگذشت برادرش یزیدبن عبدالملک به سال 105 هَ. ق. به خلافت رسید. در سال 120 هَ. ق. زیدبن علی بن حسین بر او خروج کرد و چهارهزار تن از اهل کوفه با وی بودند. از حوادث دوران حکومت او جنگ با خاقان ترکستان است که به فتح قسمتی از آن بلاد و قتل خاقان پایان یافت. درگذشت او به سال 125 هَ. ق. اتفاق افتاد. ( از اعلام زرکلی به اختصار ) :
