معنی هازل | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

هازل. [ زِ ] ( ع ص ) هزل گو، مقابل جدگو. ( قطر المحیط ) ( از اقرب الموارد ) :
هر جدی هزل است پیش هازلان
هزلها جد است پیش عاقلان.مولوی.|| بیهوده گوی. || لطیفه گوی. ( ناظم الاطباء ). || بازی کننده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || بیهوده. ( منتهی الارب ). || مسخره. ( نصاب الصبیان ).

فرهنگ معین

(زِ ) [ ع . ] (اِفا. ) هزل گوینده ، مق . جدگو. بیهوده گوی .

فرهنگ عمید

۱. هزل گوینده، لطیفه گو.
۲. بیهوده گو.

فرهنگ فارسی

(اسم ) ۱- هزل گوینده مقابل جدگو : (( هر جدی هزل است پیش هازلان هزلها جداست پیش عاقلان . ) ) ( مثنوی ) ۲ - بیهوده گری .
هزل گو مقابل جد گو . بیهوده گوی .