نگد

لغت نامه دهخدا

نگد. [ ن َ گ َ ] ( ص ) در تداول عوام ، شخص سرد و نچسب و گران جان. کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می رنجاند. ( فرهنگ فارسی معین از فرهنگ عامیانه جمال زاده ).

فرهنگ معین

(نَ گَ ) (ص . ) (عا. ) شخص سرد و نچسب و گرانجان ، کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می رنجاند.

فرهنگ فارسی

( صفت ) شخص سرد و نچسب و گرانجان کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می رنجاند .

ویکی واژه

(عا.)
شخص سرد و نچسب و گرانجان، کسی که در برخورد با مردم آنها را از خود می‌رنجاند.