نفحات. [ ن َ ف َ ] ( ع اِ ) بوهای خوش. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). ج ِ نَفحَة. رجوع به نفحة شود : ز بنفشه زار زلفش نفحات عید الا سوی فخر دین و دولت شه دادگر نیاید.خاقانی.گوش هش دارید این اوقات را درربائید اینچنین نفحات را.مولوی.نفحات صبح دانی به چه روی دوست دارم که بروی دوست ماند که برافکند نقابی.سعدی.تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام شمه ای از نفحات نفس یار بیار.حافظ.
فرهنگ معین
(نَ فَ ) [ ع . ] (اِ. ) بوی های خوش .
فرهنگ عمید
= نفحه
فرهنگ فارسی
جمع نفحه (اسم ) جمع نفحه بویهای خوش : سلام و صلواتی که از مهب انفاس رحمانی با نفحات ریاض قدس همعنانی کند .
