ناذر

لغت نامه دهخدا

ناذر. [ ذِ ] ( ع ص ) نذرکننده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). آنکه نذری منعقد کرده است. || فلان ناذر الی بعینه ؛ اذا شد النظر الیه و اخرج عینه. ( المنجد ). چون تیز و به خیره در او نگرد. اسم فاعل است از نذر. رجوع به نذر شود.
ناذر. [ ذِ ] ( اِخ ) از نامهای مکه است. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(ذ ) [ ع . ] (ص فا. ) ۱ - نذرکننده . ۲ - ترساننده ، بیم دهنده .

فرهنگ فارسی

( اسم ) آنکه نذری کرده نذر کننده .
از نامهای مکه است .

ویکی واژه

نذرکننده.
ترساننده، بیم دهنده.