ناامن

لغت نامه دهخدا

ناامن. [ اَ ] ( ص مرکب ) ناایمن. جائی که امنیت و ایمنی در آن نیست. ( فرهنگ نظام ). محیط آشفته و ناآرام. در تداول عوام بجای ناایمن استعمال میشود. مقابل ایمن و امن. راه ناامن ، راهی که در آن امنیت نیست و خطر هست :
رود آرام ز عمری که به هجران گذرد
کاروان از ره ناامن شتابان گذرد.ابوطالب کلیم ( از آنندراج ).

فرهنگ معین

(اَ ) [ فا - ع . ] (اِ. ) جایی که امنیت در آن نیست ، آشفته ، پرآشوب .

فرهنگ عمید

جایی که در آن امنیت و آسایش نباشد.

فرهنگ فارسی

( اسم ) جایی که امنیت در آن نیست آشفته پر آشوب .

ویکی واژه

جایی که امنیت در آن نیست، آشفته، پرآشوب.