میثره

لغت نامه دهخدا

( میثرة ) میثرة. [ ث َ رَ ] ( ع اِ ) جامه ای که به روی جامه ها پوشند. ( منتهی الارب ، ماده وث ر ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بالشچه مانندی که پیش زین نهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آنچه بر روی زین افکنند تا نشست سوار آسان بود. ج ، مواثر، میاثر. ( مهذب الاسماء ). || نمدزین. ج ، مواثر، میاثر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || مرکبی از حریر و دیبا که معمول مردم ایران بوده. ( ناظم الاطباء ). مرکبی از حریر و دیبا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || پوست شیر و دیگر ددان.( ناظم الاطباء ). پوست دد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

جامه که به روی جامه ها پوشند بالشچه مانندی که پیش زین نهند مرکبی از حریر و دیبا که معمول مردم ایران بوده

ویکی واژه

یا میتره به معنی قدرت خداوند، در فرهنگ و معتقدات مردم ماد. عجالتأ عبارات میثره٬ میتره٬ میترا، میترائیسم برابر دانسته شده. میثره به دو بخش می - ثره قابل تجزیه است و هیچ تفاوتی با میسره ندارد؛ به‌نظر می‌رسد شکل درست تلفظ هر دو واژه به زبان معیار باستان همان مَی‌ثُره باشد.