موهن

لغت نامه دهخدا

موهن. [ م َ هَِ ] ( ع اِ ) مقدار نیم شب. || پاره دراز از شب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). پاره ای از شب. ( مهذب الاسماء ).
موهن. [ هَِ ] ( ع ص ) کسی و یا چیزی که سست و ضعیف و ناتوان می کند. ( ناظم الاطباء ). سست کننده. ( از منتهی الارب ) : ذلکم و أن اﷲ موهن کید الکافرین. ( قرآن 18/8 )؛ این است شما رابه درستی که خدا سست کننده مکر کافران است. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ج 5 ص 60 ). || اهانت آور. مایه اهانت. توهین آور: عبارات موهن. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ معین

(مُ هِ ) [ ع . ] (اِفا. ) خوارکننده ، ضعیف کننده .

فرهنگ عمید

۱. ضعیف کننده، سست کننده.
۲. خوارکننده، توهین آمیز.

فرهنگ فارسی

ضعیف کننده، سست کننده، خوارکننده
۱ - ( اسم ) خوار کننده سست و ضعیف کننده . ۲ - ( صفت ) زننده توهین آمیز: [ کلمات موهن بر زبان راند . ] توضیح موهن بر وزن [ موجر] که معمولا بمعنی اهانت کننده استعمال میشود در لغت بمعنی ضعیف کننده است . در زبان عربی بجای آن [ مهین ] گویند ( صحاح ) .
کسی و یا چیزی که سست و ضعیف و ناتوان می کند.

دانشنامه عمومی

پستی ( به انگلیسی: Meanness ) خصوصیتی فردی است که فرم کلاسیک آن موضوع بحث های بسیاری، از ارسطو گرفته تا توماس آکویناس، بوده است. مشخصه آن به عنوان یک رذیلت از "پستی" است اما شکل مدرن آن بی رحمی قلمداد میشود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
وهن (۹ بار)
ضعف. ناتوانی. . راغب می‏گوید: وهن ضعف است در خلقت یا دراخلاق. ظاهرا مراد از آیه ضعف روحی است یعنی در مقابل بلایی که در راه خدا رسید روحیه خود را نباختند ایضا در آیه . ولی در آیه . . مراد ضعف خلقتی است. * . مطلب آن است وخدا تضعیف کننده حیله کافران است.