موتاب. ( نف مرکب ) مرکب از مو + تاب ( مخفف تابنده ). موتابنده. موی تابنده. که موی سر خویش یا دیگری را بتابد. گیسوتاب. ( از یادداشت مؤلف ). || که تافتن موی بز پیشه دارد رسن یا رشته را. که موی بهم تابد و از آن رشته ٔموئین پدید آرد. آنکه ریسمان مویی می تابد. ( ناظم الاطباء ). صنفی همانند زه تاب که موی بز به هم تاب دهد و رشته مویین سازد بافتن جامه های درشت خاصه جوال را یا ریسمان مویین سازد. رسنگر. و رجوع به موباف شود.
فرهنگ معین
(ص فا. ) کسی که ریسمان می تابد.
فرهنگ عمید
شالنگی، کسی که ریسمان مویی می تابد.
فرهنگ فارسی
شالنگی، کسی که ریسمان مویی می تابد موتابنده . ( صفت ) کسی که ریسمان مویین تابد.
