منیر

فرهنگ معین

(مُ ) [ ع. ] (اِفا. ) تابان، درخشان.

فرهنگ عمید

نوردهنده، درخشنده، درخشان.

فرهنگ فارسی

حکیم منیر از سادات شیراز و در حکمت استاد و مردی مجرد و آزاد و مرتاض بود و ادعیه ایکه از شیخ مقتول در میانست در ستایش انوار میخواند و تعظیم کواکب میکرد. مولف دبستان المذاهب ویرا در سال ۱٠۵۳ ه.ق. در کابل دیده است.
نوردهنده، درخشنده، درخشان
۱ - ( اسم ) نور دهنده روشن کننده: [ آفتاب منیر ]. توضیح منیر مقابل مستنیراست. ۲ - ( صفت ) درخشان.
خرص آبی خرس دریایی

فرهنگ اسم ها

اسم: منیر (دختر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: monir) (فارسی: منير) (انگلیسی: monir)
معنی: درخشان، تابان، در اصل اسم مذکر عربی است، ویژگی آنچه از خود نور داشته باشد، در مقابلِ مستنیر، روشن، آنچه از خود نور داشته باشد

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مُنِیرِ: روشن کننده - روشنگر (اسم فاعل از أنارَ)
ریشه کلمه:
نور (۱۹۴ بار)