مفاجات

لغت نامه دهخدا

مفاجات. [ م ُ ] ( از ع ، اِمص ) به ناگاه درآمدن بر کسی و گرفتن آن را. ( آنندراج ). مفاجاة. ناگاه گرفتن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به مفاجا و مفاجاة و مفاجاءة شود.
- به مفاجات ؛ ناگهان. به ناگاه. بغتةً : به بعضی متنزهات خویش رفته وکنیزکی از جمله سراری بود با خویشتن برده و در حالت مباشرت او به مفاجات فروشد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 107 ). دو سال پادشاهی کرد در جمادی الاخر سنه سبع و سبعین و ثلث مائة به مفاجات فروشد. ( ترجمه تاریخ یمینی ایضاً ص 312 ).
- مرگ مفاجات ؛ مرگ ناگهانی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). و رجوع به مفاجا شود.
- موت مفاجات ؛ مرگ ناگهانی. مرگ مفاجات. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
- امثال :
حکم حاکم مرگ مفاجات . ( امثال و حکم ج 2 ص 699 ).
مفاجاة. [ م ُ ] ( ع مص ) کسی راناگاه گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( المصادر زوزنی ).به ناگاه درآمدن بر کسی و گرفتن آن را. فِجاء. ( منتهی الارب ). و رجوع به مفاجات و مفاجا و مفاجاءة شود.

فرهنگ معین

(مُ ) [ ع . مفاجاة ] (مص ل . ) ناگاه حمله بردن ، مرگ ناگهانی .

فرهنگ فارسی

ناگاه گرفتن، ناگاه آمدن، ناگهان حمله کردن، بناگاه در آمدن برکسی
( مصدر ) ناگهان حمله کردن . ۲ - ناگاه در آمدن . ۳ - ناگهان گرفتن . ۴ - ( اسم ) حمله ناگهانی .یا مرگ (موت ) مفاجات .مرگ ناگهانی .
بناگاه در آمدن بر کسی و گرفتن آن را

ویکی واژه

مفاجاة
ناگاه حمله بردن، مرگ ناگهانی.