مظل

لغت نامه دهخدا

مظل. [ م ِ ظَل ل ] ( ع اِ ) سایبان. ( غیاث ) ( آنندراج ).

فرهنگ معین

(مُ ظِ لّ ) [ ع . ] (اِفا. ) سایه انداز، سایه دار.

فرهنگ عمید

سایه انداز، سایه دار.

فرهنگ فارسی

( اسم ) سایه اندازنده سایه دار : حق سبحانه و تعالی سای. معدلت این پادشاه ... را تا دامی قیامت بر سر کاف. خلایق مظل و مبسوط داراد .