مستجد

لغت نامه دهخدا

مستجد. [ م ُ ت ج ِدد ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدراستجداد. || پوشنده لباس نو. ( از ذیل اقرب الموارد ). || نوگرداننده. ( آنندراج ).
مستجد. [ م ُ ت َ ج َدد ] ( ع ص ) نعت مفعولی از استجداد. نو گردیده :
همچو یخ کاندرتموز مستجد
هر دم افسانه زمستان میکند.مولوی ( مثنوی ).رجوع به استجداد شود.

فرهنگ معین

(مُ تَ جَ ) [ ع . ] (اِمف . ) نو گردیده ، جدید شده .
(مُ تَ جِ ) [ ع . ] (اِفا. ) نو کننده ، نو گرداننده .

فرهنگ عمید

نوگردیده، نو، جدید.

فرهنگ فارسی

(اسم ) نوکننده نو گرداننده .

ویکی واژه

نو گردیده، جدید شده.
نو کننده، نو گرداننده.