مرتشی

لغت نامه دهخدا

مرتشی. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) رشوه گیر. رشوه خوار. رشوه خواه. پاره ستان. پاره گیر. رشوت ستاننده. رشوت ستان. نعت فاعلی است از ارتشاء. رجوع به ارتشاء شود :
خوش کننده است او خوش و عین خوشی
بی خوشی نبود خوشی ای مرتشی.مولوی.

فرهنگ معین

(مُ تَ ) [ ع . ] (اِ فا. ) رشوه گیرنده .

فرهنگ عمید

رشوه گیر.

فرهنگ فارسی

رشوه ستاننده، رشوه گیر
( اسم ) آنکه رشوه گیرد پاره ستان .