مدهن. [ م ُ هَُ ] ( ع اِ ) روغن دان . ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ). شیشه روغن. ( منتهی الارب ). آلت دَهن و قاروره آن. ( از متن اللغة ) ( ازاقرب الموارد ). ظرفی که در آن روغن کنند. روغن دان. وهو المدهنة. ( از متن اللغة ). دبه روغن. دباله روغن. ج ، مداهن. || مغاکی در کوه که آب در وی گرد آید یا هر مغاک که سیل آن را کنده باشد. ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). ج ، مداهن. مدهن.[ م ُ هَِ ] ( ع ص ) چاپلوس. متملق. فریبنده. ( ناظم الاطباء ). نعت فاعلی است از ادهان. رجوع به ادهان شود. مدهن. [ م ُ دَهَْ هََ ] ( ع ص ) آنکه بر او آثار نعیم باشد. ( از متن اللغة ). - قوم مدهنون ؛ آنانکه بر آنها آثار نعمت ها باشد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || روغن مالی شده. ( یادداشت مؤلف ). چرب. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به تدهین شود. - مدهن کردن ؛ چرب کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) : و صورت دیگر انبیا چون ابراهیم و اسماعیل و... بر آنجا کرده و به روغن سندروسی مدهن کرده.( سفرنامه ناصرخسرو از فرهنگ فارسی معین ). مدهن. [ م ُ دَهَْ هَِ ] ( ع ص ) چرب. چربی دار. طلاکرده به روغن.( ناظم الاطباء ). || طلاکننده به روغن. چرب کننده. ( فرهنگ فارسی معین ). نعت فاعلی است از تدهین.
فرهنگ معین
(مُ هِ ) [ ع . ] (اِفا. ) چاپلوس ، متملق . (مُ دَ هَّ ) [ ع . ] ۱ - (اِمف . ) چرب کرده . ۲ - به روغن طلا کرده . ۳ - (ص . ) چرب .
فرهنگ عمید
۱. چرب کننده. ۲. چربی دار.
فرهنگ فارسی
(اسم ) ۱- چربی دار. ۲- طلاکننده بروغن . ۳ - ( صفت ) چرب کننده . آنکه بر او آثار نعیم باشد
