لغت نامه دهخدا
محاذی. [ م ُ ] ( ع ص ) برابر شونده ( مشتق از حذو به معنی مقابل و روبرو و برابر کردن دو چیز است ). ( از غیاث ) ( آنندراج ). || مقابل و رویاروی. ( ناظم الاطباء ). مواجه. برابر. روبرو. رویاروی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : توپها را میان سنگر و میان گود جابه جا به تفاوت محاذی دروازه قلعه بسته از گلوله ها محافظت نمایند. ( مجمل التواریخ گلستانه ). لب ، محاذی و رویاروی شدن. ( منتهی الارب ).