متبع

لغت نامه دهخدا

متبع. [ م ُ ب ِ ] ( ع ص ) گوسفند با بچه و کذلک بقرة متبع و جاریة متبع. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ). || پیرو و تابع. || آن که سبب پیروی دیگری می گردد. آن که متصل می کند یک چیزی را به چیز دیگر. ( ناظم الاطباء ).
متبع. [ م ُ ت َب ْ ب ِ ] ( ع ص ) پیرو و تابع. || ساعی در تجسس. || ساعی و جهد و کوشش کننده. || تعاقب کننده در جنگ و چیره شونده. || آن که وکیل می گمارد و در زیر حمایت و حفاظت دیگری می باشد. ( ناظم الاطباء ).
متبع. [ م ُت ْ ت َ ب ِ ] ( ع ص ) طلب کننده چیزی به رفتن در پی آن. ( آنندراج ). کوشنده در طلب کردن و اصرار و ابرام کننده. ( از فرهنگ جانسون ). || در پی رونده. پیرو. ج ، مُتَّبِعین. ( فرهنگ فارسی معین ). پیرو. ( از فرهنگ جانسون ). و رجوع به ماده قبل شود.
متبع. [ م ُت ْ ت َ ب َ ] ( ع ص )آنچه که در پی آن رفته باشند. کسی یا چیزی که از اوپیروی کنند. پیروی شده : الناس علی دین ملوکهم نصی متبع و امری منتفع دانست... ( مرزبان نامه ، از فرهنگ فارسی معین ). بدانکه خط یا متبع است همچون خط مصاحف یا مخترع همچو خط عرایض. ( نفایس الفنون ).

فرهنگ معین

(مُ تَّ بَ ) [ ع . ] (اِمف . ) آن چه که در پی آن رفته باشند، کسی یا چیزی که ازو پیروی کنند، پیشوا، مقتدا. ج . متبعین .
(مُ تَّ بِ ) [ ع . ] (اِفا. ) در پی رونده ، پیرو. ج . متبعین .

فرهنگ عمید

آن که از او پیروی کنند، آنچه در پی آن بروند.
تابع، پیرو.

فرهنگ فارسی

( اسم ) در پی رونده پیرو جمع : متبعین .
طلب کننده چیزی

ویکی واژه

آن چه که در پی آن رفته باشند؛ کسی یا چیزی که ازو پیروی کنند؛ پیشوا، مقتدا.
متبعین.
در پی رونده، پیرو.
متبعین.