مبتدی. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) شروع کننده و آغازکننده. ( ناظم الاطباء ). آغازکننده ، مقابل منتهی. ( آنندراج ). آغازکننده. شروع کننده. || نوآموز و بی وقوف و شاگردی که تازه شروع در تحصیل کرده باشد. ( ناظم الاطباء ). نوآموز. تازه کار. نوچه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : با خبر از فنون فضل و ادب هست به پیش تو کم از مبتدی.فرخی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 398 ).ای مبتدی تو تجربه از اوستاد گیر زیرا که به ز تجربه آموزگار نیست.مسعودسعد.مقصود از تحریر این رسالت و تقریر این مقالت اظهار فضل نیست و اذکار خدمت نی بلکه ارشاد مبتدی است. ( چهارمقاله ). سورةالرحمن بخوان ای مبتدی تا شوی بر سر پریان مهتدی.مولوی.|| ( اصطلاح عرفان ) در اصطلاح عرفا، مبتدی کسی است که بقوت عزم و اراده خود وارد در سلوک و طریق اهل اﷲ و سائرین الی اﷲ شده و کمر خدمت در میان بسته و آداب شریعت و احکام طریقت را متحمل شده باشد. ( فرهنگ مصطلاحات عرفاء سیدجعفر سجادی ص 343 ). مبتدی ٔ. [ م ُ ت َ دِءْ ] ( ع ص ) مبتدی. رجوع به ماده قبل شود.
فرهنگ معین
(مُ تَ ) [ ع . ] (ص فا. ) شروع کننده ، آغازکننده . ۲ - (ص . ) تازه کار.
فرهنگ عمید
کسی که تازه به کاری مشغول شده، تازه کار، نوآموز.
فرهنگ فارسی
آغازکننده، تا ه بکارواداشته شده ۱ - ( اسم ) آغاز کننده شروع کننده . ۲ - ( صفت ) کسی که تازه بکاری دست زده : تازه کار نو آموز : مقصود از تحریر این رسالت و تقریر این مقالت اظهار فضل نیست و اذکار خدمت نی بلکه ارشاد مبتدی است . آنکه بر آید و آشکار گردد
ویکی واژه
esordiente شروع کننده، آغازکننده. تازه کار. تازه کار , نو آموز
