لغت نامه دهخدا
مایده. [ ی ِ دَ / دِ ] ( از ع ، اِ ) مائده. خوان. سفره : چون از انشاد این قصیده فراغ حاصل آمد مایده نهادند مزین به اصناف مطعوم... ( تاریخ بیهق ص 161 ).
کشیده مایده یک میل در میل
مگس را گاو دادی پشه را پیل.نظامی.و رجوع به مائده شود.
مایده
مایده. [ ی ِ دَ / دِ ] ( از ع ، اِ ) مائده. خوان. سفره : چون از انشاد این قصیده فراغ حاصل آمد مایده نهادند مزین به اصناف مطعوم... ( تاریخ بیهق ص 161 ).
کشیده مایده یک میل در میل
مگس را گاو دادی پشه را پیل.نظامی.و رجوع به مائده شود.
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱- خوردنی . ۲- خوانی که بر آن طعام باشد . یا مائد. خرگهی . نعیم بهشتی نعیم آسمانی .یا مائد. مسیح . روایت کنند که تا مدتی هر روز بوسیل. ابر خوانی برعیسی ع نازل میشد و در آن ماهیی بود بریان بی خار که روغن ازو می چکید. نزدیک سر آن نمک و متصل به دم آن سرکه و بر حوالی خوان انواع تره ها چیده بود و پنج گرده نان بر یکی روغن زیتون بردیگری عسل برسوم روغن زرد برچهارم پنیر و بر پنجم قدید ( گوشت بریان ) بود .
اشق
ویکی واژه
خوردنی.
خوان، سفرهنگستان
مائدات. موائد.
