لغزنده. [ ل َ زَ دَ / دِ ] ( نف ) زلق. زَلجب. ( منتهی الارب ). سُرخورنده. فروخزنده. لیزخورنده : رَجل ٌ دَلص ؛ مرد بسیار لغزنده. رَجل ٌ ادلص ؛ مرد بسیار لغزنده. دلصاء؛ زن لغزنده. ( منتهی الارب ). - طاس لغزنده ؛ لانه حشره ای مورچه خوار. سوراخ مورچه خوار که به صورت قیف و طَرجَهاله ای در صحرا سازد و این سوراخ قیف مانند را با خاکی به نرمی غبار برآورد و خود در زیر خاک پنهان باشد و آنگاه که مورچه در طاس ( قیف ) افتد بر اثر لغزیدن پاهای او در غبار نتواند بیرون آمدن ، و مورچه خوار از زیر غبار سر بیرون کند و مورچه را فروکشد و بخورد : چو در طاس لغزنده افتاد مور رهاننده را چاره باید نه زور.نظامی.
فرهنگ معین
(لَ زَ دَ یا دِ ) (ص . ) لیز.
فرهنگ عمید
۱. لیزخورنده. ۲. لیز، سُر.
فرهنگ فارسی
( اسم ) آنکه بلغزد آنکه سر خورد . یا طاس لغزنده . سوراخ مورچه خوار که بصورت قیف در صحراسازد جانور این سوراخ را باخاکی بنرمی غبار میسازد و خود در زیر خاک پنهان شود وچون مورچه در این طاس افتد برای لغزیدن پاهایش در غبار نتواند بیرون آید مورچه خوار از غبار سر بیرون کند و مورچه را فرو کشد و بخورد : چو در طاس لغزنده افتاد مور رهاننده را چاره باید نه زور . ( لغ. )
