قیطان

لغت نامه دهخدا

قیطان. [ ق َ / ق ِ ] ( اِ ) نوعی ریسمان که از ابریشم بافند و برای برشته کردن دانه های تسبیح و امثال آن بکار میرود. رشته از چند ریسمان بهم بافته که بر حاشیه جاجیم دوزند و دگمه و مادگی از آن کنند و بند سبحه از آن سازند. آنندراج در کلمه ٔقیطون گوید: آنچه از نخ ابریشم بافند. ( آنندراج ).
- قیطان باف ؛ بافنده قیطان.
- قیطان بافی ؛ شغل و عمل قیطان باف.
- || مغازه قیطان باف.

فرهنگ معین

(ق ) [ ع . ] (اِ. ) رشتة باریک که از ابریشم می بافند.

فرهنگ عمید

رشتۀ باریکی که از ابریشم می بافند.

فرهنگ فارسی

رشته باریک که ا ابریشم می بافند، قیاطین جمع
( اسم ) رشته نازک که از ابریشم بافند و آن را زه دامن و گریبان جامه و رشته تسبیح کنند : ز قیطان درو ریشه عشقش دواند برنگی که در چشم تارش نماند .

فرهنگستان زبان و ادب

{marline/ marlin} [حمل ونقل دریایی] بندی غالباً از الیاف طبیعی دارای دو رشتۀ به هم تافته که گاه قیراندود یا موم اندود است

ویکی واژه

رشتة باریک که از ابریشم می‌بافند.