قله. [ ق َ ل َه ْ ] ( ع مص ) چرکین اندام و زرد شدن آن و داغ داغ شدن پوست از بسیاری ادرفن . || سیاه شدن اندام یا برکنده شدن پوست ازسختی و خشکی. و فعل آن از سمع است. ( منتهی الارب ). قله. [ ق ُ ل َ ] ( اِ ) نوعی از انگور. || اسبی که رنگش به زردی مایل باشد. ( برهان ). قله. [ ق ُل ْ ل َ ] ( اِ ) نوعی از رنگهای اسب. ( آنندراج ) ( بهار عجم ) : کمیت قله نژاد آنکه داغ جم دارد سبک درآر بمیدان و گرم گردانش.خواجه سلمان ( از آنندراج ) ( بهار عجم ).رجوع به قُلَه شود.
فرهنگ معین
(قُ لَّ ) (اِ. ) اسبی که رنگش به زردی مایل باشد. (قُ لُِ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - بالاترین بخش کوه . ۲ - بالای هر چیزی . ج . قلل . ( ~ . ) (اِ. ) سبوی بزرگ .
فرهنگ عمید
۱. [مجاز] بلندترین نقطه چیزی. ۲. (زمین شناسی ) سر کوه. ۳. [مجاز] سبو، کوزه، کوزۀ بزرگ یا کوچک.
فرهنگ فارسی
بلندترین نقطه چیزی، سرکوه ( اسم ) سرکوه چکاد تیغ . الک دولک دودله و آن چوبی است که اطفال بدان بازی کنند .
فرهنگستان زبان و ادب
[علوم دارویی] ← اوج
دانشنامه عمومی
قُله یا ستیغ یا چکاد، به بلندترین جای یک کوه گفته می شود. به عبارت دیگر، قله نقطه ای بر سطح زمین است که ارتفاع آن از همه نقاط اطرافش بیشتر باشد. بلندترین قلهٔ ایران قلهٔ کوه دماوند است. بعد از قله دماوند قله های علم کوه و سبلان به ترتیب دومین و سومین قلل بلند ایران هستند. بلندترین قلهٔ کرهٔ زمین، قلهٔ کوه اورست است. بلندترین قلّهٔ منظومه شمسی هم کوه المپوس در مریخ است. مشکل ترین قله کره زمین برای صعود، کوه نوردان قله k2 با ارتفاع ۸۶۱۱ متر می باشد. قله (سیبری). قله یا گُلِتس ( به زبان روسی: Golets، جمع: Goltsy ) نوعی قله کوه طاس در مناطق خاصی از سیبری است. این اصطلاح بخشی از نام جغرافیایی چندین قله در منطقه است. قله از بالای دارمرز بیرون زده و معمولاً گرد یا صاف هستند. آنها بی ثمر، صخره ای یا سنگی هستند و به ندرت ممکن است گلسنگ یا بوته های کوچک رشد کرده مانند کاج سیبری روی آنها رشد کنند. دامنه های صخره ای برهنه، قورمها و صخره ها رایج هستند. این اصطلاح معمولاً در نام قله های سامانه سیبری جنوبی به ویژه در ترانس بایکال و کوه های سایان یافت می شود. پهنه زیر قله ها معمولاً بالاترین منطقه پوشش گیاهی ارتفاعی، بالای توندرای کوهستانی کمربند آلپ. قله (فیلم). «قله» ( انگلیسی: The Summit ( film ) ) فیلمی در ژانر مستند است.
