معنی فیلم برداری

لغت نامه دهخدا

فیلم برداری. [ ب َ ] ( حامص مرکب ) عمل و شغل فیلم بردار. ( فرهنگ فارسی معین ). کار تهیه فیلم سینمائی یا خبری.
- شرکت ( کمپانی ) فیلمبرداری ؛ شرکتی که سرمایه آن صرف تهیه فیلم گردد. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

(بَ ) [ فر - فا. ] (حامص . ) ۱ - عمل تهیة فیلم . ۲ - ثبت پی در پی تصویر صحنه ها یا رویدادها توسط دوربین فیلم - برداری .

فرهنگ عمید

شغل و عمل فیلم بردار.

فرهنگ فارسی

عمل و شغل فیلم بردار . یا شرکت ( کمپانی ) فیلم برداری . شرکتی که سرمایه آن صرف تهیه فیلم گردد .

دانشنامه عمومی

فیلمبرداری ( به انگلیسی: Videography ) فرایند ضبط تصویر متحرک در رسانه های الکترونیکی ( مانند نوار ویدئویی، ضبط مستقیم روی دیسک یا ذخیره سازی حالت جامد ) و حتی رسانه های زنده است. این اصطلاح شامل روش های تولید ویدئو و پس تولید است. در گذشته آن را معادل ویدیوی سینماتوگرافی ( تصاویر متحرک ضبط شده روی فیلم آپارات ) می انگاشتند اما ظهور ضبط ویدیوی دیجیتال در اواخر سدهٔ بیستم تمایز بین این دو را مبهم کرد زیرا در هر دو روش، مکانیسم واسطه یکسان شدند. امروزه هر اثر ویدیویی را می توان فیلمبرداری نامید در حالی که تولید فیلم سینمایی تجاری را سینماتوگرافی نامید.
فیلمبردار videographer شخصی است که در زمینه فیلمبرداری و/یا تولید فیلم فعالیت می کند. پخش اخبار به شدت به تلویزیون زنده متکی است که در آن فیلمبرداران در جمع آوری اخبار الکترونیکی ( ENG ) از اخبار محلی شرکت می کنند.