فطام. [ ف ِ ] ( ع مص ) جداکردن طفل از مادر. ( از اقرب الموارد ). موقوف کردن شیرخوارگی کودک بعد عمر دوسالگی. ( غیاث ) : دایه جود ترا گفتم ، کرا خواهی رضیع؟ گفت باری آز را کش نیست امید فطام.کمال الدین اسماعیل.چون فطامش شد بگفتم با پری تا درآموزند نطق و داوری.مولوی.گر ز شیر دیو تن را وابری در فطام او بسی حلوا خوری.مولوی.پس حیات ماست موقوف فطام اندک اندک جمع کن ، تم الکلام.مولوی.|| شکستگی. || مفارقت از هرچیز. ( غیاث ). || ( اِ ) زمان فطام. زمان بازگرفتن کودک از شیر. ( فرهنگ فارسی معین ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
(فِ ) [ ع . ] ۱ - (مص م . ) باز گرفتن طفل از شیر. ۲ - (اِ. ) زمان باز گرفتن کودک از شیر.
فرهنگ عمید
۱. از شیر گرفتن کودک. ۲. [مجاز] جدا کردن چیزی از چیز دیگر.
فرهنگ فارسی
هنگام ازشیرگرفتن کودک، ازشیربازگرفتگی کودک ۱ - ( مصدر ) باز گرفتن طفل از شیر ۲ - ( اسم ) زمان بازگرفتن کودک از شیر .
