لغت نامه دهخدا فص. [ ف َص ص / ف ِص ص / ف ُص ص ] ( ع اِ ) نگینه. ( منتهی الارب ). آنچه بر انگشتری سوار کنند از معدنیات چون یاقوت و جز آن. ( اقرب الموارد ). || پیوند استخوان. پیوند هر دو استخوان. مفصل. || پیوند کار. ج ، فصوص.( منتهی الارب ). || اصل و حقیقت کار. ( از اقرب الموارد ). || سیاهی چشم. ( منتهی الارب )( اقرب الموارد ). || دانه سیر. ( منتهی الارب ). ج ، اَفُص ، فِصاص ، فُصوص. ( از اقرب الموارد ).
ویکی واژه نگین، نگینه، آنچه بر انگشتری سوار کنند از از سنگ‌های قیمتی چون یاقوت و جز آن،پیوند استخوان. پیوند هر دو استخوان. مفصل.
