فراک. [ ف ُ ] ( اِ ) پشت که در مقابل رو است و به عربی ظهر خوانند. || ( ص ) حیز و مخنث. || پلید و پلشت. || زبون. ( برهان ). فراک. [ فْرا / ف ِ ] ( انگلیسی ، اِ ) نوعی لباس زنانه بلند. || نوعی روپوش بچگانه. ( فرهنگ «لرنر» آکسفورد ). || شنل بلند رهبانان. ( فرهنگ «لرنر» آکسفورد ) ( وبستر امریکایی ). || لباس کارگری گشاد و راحت. ( فرهنگ «لرنر» آکسفورد ). || نیم تنه نظامی. ( فرهنگ حییم ). || کت بلند سیاه رنگ مردانه ای که تا بالای زانو می آید و اکنون بیشتر به جای آن لباس دیگری پوشیده میشود که جامه صبح نام دارد. ( از فرهنگ «لرنر» آکسفورد ). این لباس در قرن نوزدهم بسیار معمول بوده است. ( از وبستر امریکایی ).
فرهنگ معین
(فِ ) [ فر. ] (اِ. ) کت دنباله دار سیاه رنگ بلندی که در تشریفات و مراسم رسمی می پوشند. (فُ ) ۱ - (اِ. ) پشت ، ظهر. مق رو. ۲ - (ص . ) هیز، مخنث . ۳ - پلید، پلشت .
فرهنگ عمید
نوعی لباس رسمی مردانه که با کمر تنگ و دامن چاک دار که در تشریفات و مهمانی های رسمی می پوشند.
فرهنگ فارسی
لبا سیاه رنگ مردانه که کمر آن تنگ ودامنش بریده است ودرتشریفات ومهمانی های رسمی میپوشند ( اسم ) ۱ - پشت ظهر مقابل رو ۲ - ( صفت ) هیز مخنث ۳ - پلید پلشت .
ویکی واژه
کت دنباله دار سیاه رنگ بلندی که در تشریفات و مراسم رسمی میپوشند. پشت، ظهر. مق رو. هیز، مخنث. پلید، پلشت.
