لغت نامه دهخدا
فراک. [ فْرا / ف ِ ] ( انگلیسی ، اِ ) نوعی لباس زنانه بلند. || نوعی روپوش بچگانه. ( فرهنگ «لرنر» آکسفورد ). || شنل بلند رهبانان. ( فرهنگ «لرنر» آکسفورد ) ( وبستر امریکایی ). || لباس کارگری گشاد و راحت. ( فرهنگ «لرنر» آکسفورد ). || نیم تنه نظامی. ( فرهنگ حییم ). || کت بلند سیاه رنگ مردانه ای که تا بالای زانو می آید و اکنون بیشتر به جای آن لباس دیگری پوشیده میشود که جامه صبح نام دارد. ( از فرهنگ «لرنر» آکسفورد ). این لباس در قرن نوزدهم بسیار معمول بوده است. ( از وبستر امریکایی ).
