فراوند. [ ف َ وَ ] ( اِ مرکب ) چوب گنده ای باشد که در پس درِ کوچه نهند تا در گشوده نگردد. ( برهان ). از: فر ( پیشاوند ) + وند، به معنی بند. ( از حاشیه برهان چ معین ). و رجوع به فدرنگ و فدوند شود.
فرهنگ معین
(فَ وَ ) (اِمر. ) چوب بزرگی که پشت در می انداختند تا در باز نشود.
فرهنگ عمید
چوب بزرگی که برای جلوگیری از بازشدن در، پشت آن قرار می دهند.
