غوچی. [ غ َ ]( اِ ) گودال یعنی جای عمیق. ( از برهان قاطع ) ( آنندراج ). گَوِ خرد؛ یعنی مغاک کوچک. ( غیاث اللغات ). جهانگیری گوید: «غوچی گودال را گویند و آن را غفچ و غفچی نیز گویند». ولی غفچ بمعنی آبگیر است و مرادف غوچی نتواند بود. در سراج اللغات آمده : در هندوستان اطلاق آن بر گودالی باشد که در زمین سیاه خود بخود پیدا شودو چندان عمیق نباشد. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ).
