غلول

لغت نامه دهخدا

غلول. [ غ ُ ] ( اِ ) طعامی را گویند که در راه گلوبند شود و به زحمت تمام فرورود. ( برهان قاطع ).
غلول. [ غ ُ ] ( ع مص ) خیانت کردن و ناراستی نمودن در غنیمت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). خیانت در غنیمت کردن. ( ترجمان علامه جرجانی ). چیزی از غنیمت بدزدیدن. ( مصادر زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). خیانت کردن. و گفته اند به خیانت در غنیمت اختصاص دارد. ( از اقرب الموارد ). قال ابوعبیدة: الغلول من المغنم خاصة. ( منتهی الارب ). در آیه شریفه و ماکان لنبی ان یغل. ( قرآن 161/3 ). یغل را معلوم و مجهول هر دو خوانده اند، نخستین به معنی «خیانت کند» و دوم محتملاً به معنی «خیانت کرده شود» یعنی از غنیمت وی گرفته شود و یا به معنی «أن یخون » است ؛ یعنی به غلول نسبت داده شود. ( از منتهی الارب ). || خیانت در دوستی. نصیحت را پوشیدن. ضد نصیحت. طریق خوبی را نهان داشتن :
گفت الدین نصیحة آن رسول
آن نصیحت درلغت ضد غلول.مولوی ( مثنوی ).گفت مکشوف و برهنه بی غلول
بازگو رنجم مده ای بوالفضول.مولوی ( مثنوی ).|| غلول ماء بین اشجار؛ میان درختان روان گردیدن آب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). روان شدن آب میان درختان. ( از اقرب الموارد ). || غلول مراءة؛ به معنی غَل مراءة. ( منتهی الارب ). رجوع به غَل شود. || غلول کسی ؛ طوق در دست و پای و گردن وی نهادن : غل فلاناً و کذا غل یده الی عنقه اذاشده بالغل. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). غل نهادن بردست یا گردن کسی. ( از اقرب الموارد ). || غلول ضیعه ؛ غله کردن آب و زمین. غله دادن آب و زمین. || آمیختن خسته را با سپست. ( منتهی الارب )( آنندراج ). آمیختن هسته با سپست.
غلول. [ غ ُ ] ( ع اِ ) ج ِ غُل . ( اقرب الموارد ). رجوع به غُل شود.
غلول. [ غ َ ] ( ع ص ، اِ ) طعام نرم ، یقال : نعم غلول الشیخ هذا؛ ای طعام الذی یدخله جوفه. ( منتهی الارب ). طعامی که به اندرون شکم پیر و ناتوان زود گوارا شود. ( غیاث اللغات ). خوردنی یا آشامیدنی که در اندرون خود درآورند. ( از اقرب الموارد ). || خائن ، و فی الحدیث : الغلول من جمر جهنم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ معین

(غُ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ غُّل .

فرهنگ عمید

خیانت، مکر.
= غُل

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) دست کسی را بگردن بستن ۲ - طوق در دست و پای و گردن کسی نهادن .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] غَلُول در لغت به معنی خیانت است.
در اصطلاح فقه، ربودن مالی از غنایم جنگی یا از کافری که مورد امان و پناه حکومت اسلامی قرار گرفته است، می باشد. قرآن کری م می فرماید: «وَ مَنْ یَغْلُلْ یَأْتِ بِما غَلَّ یَوْمَ الْقِیامَة»»«هر کس خیانت کند، روز رستاخیز سند خیانت خود را همراه دارد.» پیامبراسلام (صلی الله علیه وآله) فرمود:«افْضَلُ الْاعْمالِ عِنْدَاللَّهِ ایمانٌ لا شَکَّ فیهِ، وَ غَزْوٌ لا غَلُولَ فیهِ، وَ حَجٌّ مَبْرُور» «بهترین اعمال در نزد خدا سه چیز است: ایمانی که در آن هیچ شکی نباشد و جنگی که در آن خیانت و اختلاس نباشد و حجّی که مقبول در گاه الهی باشد.»همچنین فرمود: «... لا یَقْبَلُ اللَّهُ صَلاةً بِغَیْرِ طَهُورٍ، وَ لا صَدَقَةٍ مِنْ غَلُولٍ» «خداوند نمازی که بدون طهارت باشد و صدقه ای که از مال غلول داده شود قبول ندارد.»

ویکی واژه

جِ غُّل.