غرایب

لغت نامه دهخدا

غرایب. [ غ َ ی ِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ غریبة. غرائب. رجوع به غرائب و غریبة شود : دیدن عجایب و شنیدن غرایب. ( گلستان سعدی ).

فرهنگ معین

(غَ یِ ) [ ع . غرائب ] (ص . ) جِ غریبه .

فرهنگ عمید

= غریبه

فرهنگ فارسی

جمع غریبه
( صفت اسم ) جمع غریبه ۱ - دوران ( دورها ) مقابل قرایب . ۲ - چیزهای عجیب و شگفت آور و نادر .

ویکی واژه

غرائب
جِ غریبه.