معنی غداری | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

غداری. [ غ َدْ دا ] ( حامص ) غدار بودن. مکاری. حیله گری. فریبندگی :
خشتی که ز دیواری بردند به بیداری
شاخی که ز گلزاری بردند به غداری.منوچهری.دیوی ره یافت اندرین بستان
بدفعلی و ریمنی و غداری.ناصرخسرو.زمانه با تو چه دعوی کند به بدمهری
سپهر با توچه پهلو زند به غداری.ناصرخسرو.رجوع به غَدّار شود.