غالیه بار

لغت نامه دهخدا

غالیه بار. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) به معنی غالیابار است که کنایه از بوی خوش دهنده باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). غالیه بخش :
مگر که غالیه میمالی اندرو گه گاه
وگرنه از چه چنان تافته است و غالیه بار.فرخی.ناز از تو سزد بر من مسکین که تو ایدون
با طره مشکین و خط غالیه باری.فرخی.گرنه ز سر زلف بخم خیزد هر شب
باد سحری ، از چه سبب غالیه بار است ؟سروش اصفهانی.

فرهنگ معین

( ~ . ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) کنایه از: بوی خوش دهنده .

فرهنگ عمید

خوش بو.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - آنچه غالیه پاشد غالیه بخش . ۲ - بوی خوش دهنده .

ویکی واژه

کنایه از: بوی خوش دهنده.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم