عنود. [ ع ُ ] ( ع مص ) برگردیدن از راه و میل کردن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). عدول کردن و برگشتن از راه. ( از اقرب الموارد ). || روان گردیدن خون چندانکه خشک نگردد. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). جاری شدن خون از رگ و التیام نیافتن رگ. ( از اقرب الموارد ). || تنها چریدن ناقه.( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). در گوشه ای تنها چریدن ماده شتر. ( از ناظم الاطباء ). || دیده و دانسته بازگردیدن از حق ، و برخلاف حق کاری کردن ، و رد کردن حق را و به باطل ستهیدن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). مخالفت با حق و آن را دانسته رد کردن. ( از اقرب الموارد ) : والی آن بقعه در کفر و کنود غالی است و به نخوت طغیان و عنود متعالی. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 354 ). عنود. [ ع َ ] ( ع ص ) برگردنده از راه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). برگشته از قصد و هدف ، و آن فعول بمعنای فاعل است. ( از اقرب الموارد ). ستیهنده. ( دهار ). ستیزنده و گمراه. ( غیاث اللغات ) : روزگار عنود و دهر کنود به مساوفت و محاسدت به رگ گردن بایستاد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 449 ). چون تو چشم دل نداری ای عنود که نمی دانی تو هیزم را ز عود.مولوی.گفت امّید من از تو این نبود که دهی دختر به بیگانه عنود.مولوی.فرصت آن پشّه راندن هم نبود از نهیب حمله گرگ عنود.مولوی.|| ابر بسیارباران. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ابربسیارباران که بازنمی ایستد. ( از اقرب الموارد ). || تیر که فایز برآید بر جهت سایر تیرها. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). تیری که در جهتی غیر از جهت سایر تیرها، فایز خارج شود. ( از اقرب الموارد ). || شتر ماده بگوشه چرنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). ماده شتر بگوشه ای چرنده و تنهاچرنده. ( ناظم الاطباء ). ج ، عُنُد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
(عُ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - ستیزه کار. ۲ - سرکش .
فرهنگ عمید
۱. ستیزه کار، ستیزنده. ۲. برگردنده از راه.
فرهنگ فارسی
ستیزه کار، ستیزنده، برگردنده ازراه ( صفت ) ۱ - آنکه ستیزه کند ستیزه کار ۲ - برگردنده از راه . برگردنده از راه برگشته از قصد و هدف و آن فعول بمعنای فاعل است ستیهنده
