معنی عدید | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

عدید. [ع َ ] ( ع اِ ) شمار. اسم است از عد. ( قطرالمحیط ) ( اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ). و منه : هم عدیدالحصی و بنوفلان فی العدید الاکثر. || همتا. ندّ. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || حریف. ( از منتهی الارب ). الِقرن. ( از اقرب الموارد ). || همدست در شجاعت. ( منتهی الارب ). || آنکه از قومی باشد؛ فلان عدیدالقوم ، او از ایشان است. || حصة. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || بانگ کمان. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( قطرالمحیط ). || عدید الشی مثلهم فی العدد، یقال دنانیر فلان عدید دنانیرک. ( منتهی الارب ).
عدید. [ ع َ ] ( اِخ ) آبی است مر عمیره راکه بطنی از کلب اند. ( معجم البلدان ) ( منتهی الارب ).