عالی نسب

لغت نامه دهخدا

عالی نسب. [ ن َ س َ ] ( ص مرکب ) آنکه او را نسب عالی باشد. عالی تبار : نظر همت این پادشاه عالی نسب متعالی حسب. ( سندبادنامه ص 244 ).
اصل گهر از خلیفه داریم
عالی نسبیم اگر یتیمیم.خاقانی.

فرهنگ معین

(نَ سَ ) [ ازع . ] (ص مر. ) والاتبار، عالی نژاد.

فرهنگ عمید

= عالی تبار

فرهنگ فارسی

آنکه او را نسبی عالی باشد والا تبار عالی نژاد عالی گوهر .

ویکی واژه

والاتبار، عالی نژاد.