عاتکه

لغت نامه دهخدا

( عاتکة ) عاتکة. [ ت ِ ک َ ] ( ع ص ) خرمابن که گشن نپذیرد. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || زن آلوده بخوشبویی. ( منتهی الارب ). زن سرخ گون از طیب و گفته اند زنی که طیب فراوان بکار برد، چندانکه پوست اوبزردی گراید. ( اقرب الموارد ). || کمان کهنه که دیرینه بود و سرخ شده باشد. ( اقرب الموارد ).
عاتکة. [ ت ِ ک َ ] ( اِخ ) نام نه تن از زنان قریش است که جده های پیغمبر ( ص )اند و قول او ( ص ) که فرماید انا ابن عواتک من سلیم ، مقصود آن زنانند که عاتکه نام دارند. ( از منتهی الارب ).

فرهنگ معین

(تِ کِ یا کَ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - کمانی که از کهنگی سرخ رنگ شده باشد. ۲ - زن خوشبوی . ۳ - از اسماء زنان .

فرهنگ فارسی

دختر عبدالمطلب جد پیغمبر ( ص ) وی از بزرگان زنان قریش بود و شعر نیز میسرود.
کمان کهنه سرخ رنگ، کمان که ازکهنگی سرخ رنگ شده باشد، زن خوشبوی
۱ - کمان کهنه سرخ . ۲ - زن خوشبوی . ۳ - از اعلام زنان است .
نام نه تن از زنان قریش است که جده های پیغمبر ( ص ) اند و قول او ( ص ) که می فرماید انا بن عواتک من سلیم مقصود آن زنانند که عاتکه نام دارند .

فرهنگ اسم ها

اسم: عاتکه (دختر) (عربی) (تلفظ: ateke) (فارسی: عاتکه) (انگلیسی: atekeh)
معنی: زن خوشبو، نام دختر عبدالمطلب، جد پیامبر ( ص )

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] عاتکه (ابهام زدایی). عاتکه ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد

ویکی واژه

کمانی که از کهنه‌گی سرخ رنگ شده باشد.
زن خوشبوی.
از اسماء زنانه عربی.
نام دختر عبدالمطلب، جد پیامبر اسلام، وی از بزرگان قریش بود و شعر نیز می‌سرود.