لغت نامه دهخدا
صهباء. [ ص َ ] ( اِخ ) بنت ربیعةالتغلبیه. یکی از زوجات حضرت علی علیه السلام است و عمر و رقیه از او متولد شدند. صهباء از زنانی است که خالدبن ولید در عین التمر اسیر گرفت. ( قاموس الاعلام ترکی ).
صهباء. [ ص َ ] ( اِخ ) موضعی است قرب خیبر. ( معجم البلدان ) ( منتهی الارب ).
