لغت نامه دهخدا
صلاح. [ ص َ ] ( ع اِمص ) نیکی. ضد فساد که تباهی باشد. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ). ضد فساد. ( مهذب الاسماء ). عَبش. عَبَش. ( منتهی الارب ). مصلحت. بسامانی: خداوند داند که مرا در چنین کارها غرضی نیست جز صلاح هر دو جانب نگاه داشتن. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 164 ). بدین لشکر بزرگ که با من است هر کاری بتوان کرد به نیروی ایزد تعالی و لیکن صلاح می جویم. ( تاریخ بیهقی ص 203 ). البته نباید که از شرط عهدنامه چیزی را تغییر و تبدیل افتد که غرض همه صلاح است. ( تاریخ بیهقی ص 211 ). امروز صلاح در آن بود که وی را نشانیده آید. ( تاریخ بیهقی ص 236 ). احمد جواب داد فرمانبردارم و صلاح من امروز و فردا در آن است که خواجه بزرگ بیند. ( تاریخ بیهقی ص 272 ). حق مسلمانی و حق مجاورت ولایت از گردن خویش بیرون کردم آنچه صلاح خود در آن دانید می کنید. ( تاریخ بیهقی ص 355 )