معنی شورا | لغت یاب

فرهنگ معین

(شُ ) [ ع . شوری ' ] ۱ - (اِمص . ) مشورت . ۲ - (اِ. ) هیئتی که برای مشورت کردن جمع می شوند.

فرهنگ عمید

۱. کنکاش، مشورت.
۲. (اسم ) چهل ودومین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۵۳ آیه، حم، عسق.

دانشنامه آزاد فارسی

(به معنی مشورت و رأی زدن با یکدیگر) در قرآن، مشورت مؤمنان با همدیگر یکی از صفات نیکو در ردیف نماز و انفاق بیان شده است (سورۀ شوری، ۳۸) و در جای دیگر قرآن (آل عمران، ۱۵۹) به مشورت پیامبر اکرم (ص) با مؤمنانتوصیه شده است. سورۀ ۴۲ قرآن نیز به همین نام است (سورۀ شوری). دستور به شور و مشورت از نظر نظام سیاسی و اجتماعی واجد اهمیت زیاد است و می توان آن را مهم ترین رکن در نظام سیاسی و ادارۀ جامعۀ اسلامی دانست. مفسران دربارۀ آن که حضرت رسول (ص) چرا با آن کمال عقل و اصابت رأی و با وجود وحی آسمانی مأمور به مشورت با یارانش بوده است دیدگاه های چندی بیان داشته اند. ازجمله نشان دادن اهمیت آن و ایجاد سنت در میان مردم؛ و تأکید بر محدودبودن عقل فردی و نیاز به خرد جمعی در تمشیت امور اجتماعی، تا مسلمانان از تک روی و استبداد رأی بپرهیزند و امور خود را بر شور و استفاده از عقل جمعی استوار سازند. شایان ذکر است که دستور مشورت برای پیامبر (ص) در اموری بوده است که دربارۀ آن ها وحی نازل نشده باشد.