شهرتاش

لغت نامه دهخدا

شهرتاش. [ ش َ ] ( اِ مرکب ) همشهری و هر دو نفر که از اهل یک شهر باشد. ( ناظم الاطباء ). همسایه و همشهر. ( آنندراج ) ( غیاث ) :
با حکیم او رازها می گفت فاش
از مقام و خواجگان و شهرتاش.مولوی.

فرهنگ معین

(شَ ) [ فا - تر. ] (ص مر. ) همشهری .

فرهنگ عمید

همشهری.

فرهنگ فارسی

( صفت ) همشهری ٠

فرهنگ اسم ها

اسم: شهرتاش (پسر) (فارسی، ترکی)
معنی: شهر ( فارسی ) + تاش ( ترکی ) همسایه و همشهری