شاطه

لغت نامه دهخدا

( شاطة ) شاطة. [ طْ طَ ] ( ع ص ) زن بلندبالا. ( مهذب الاسماء ). راست قامت : جاریة شاطة؛ دختر راست قامت. ( منتهی الارب ). ای طویلة حسنة القوام و قیل معتدلة. ( اقرب الموارد ). زن درازبالا. || البعید. ( مهذب الاسماء ): دار شاطة؛ خانه دور. ج ، شَواطّ. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

زن بلند بالا راست قامت

ویکی واژه

شاطه (جمع شاطه‌ها)
آرایشگر