سیاط

لغت نامه دهخدا

سیاط. ( ع اِ ) شاخه های گندنا که بر آنها زمالیق وی باشد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ج ِ سوط، به معنی تازیانه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
سیاط. ( اِخ ) رجوع به عبداﷲبن وهب و اعلام زرکلی شود.

فرهنگ معین

[ ع . ] (اِ. ) جِ سوطه ، شلاق ها.

فرهنگ عمید

= سوط

فرهنگ فارسی

تازیانه ها، جمع سوط
( اسم ) جمع سوط تازیانه ها شلاقها
شاخه های گندنا که بر آن زمالیق آن باشد جمع سوط بمعنی تازیانه