سنگ پشت

لغت نامه دهخدا

سنگ پشت. [ س َ پ ُ ] ( اِ مرکب ) جانوری است از دسته خزندگان که آنرا کشف و باخه نیز گویند و به هندی کچهوا نامند. ( غیاث ). کشف. ( فرهنگ رشیدی ). جانوری است معروف که او را لاک پشت و کاسه پشت نیز گویند. ( برهان ). خشک پشت. سلحفاة. ابوالمتجمل. باخه. ظُهرة. حَنفاء. حمسة. انقدان. ( یادداشت مؤلف ) :
چو گل کی دهد بار خار درشت
گهر چون صدف کی دهد سنگ پشت.اسدی.در آبگیری دو بط و سنگ پشتی ساکن بودند. ( کلیله و دمنه ). || نوعی از ماهی درم دار. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

لاک پشت
جانوری است از دسته خزندگان که آنرا کشف و باخه نیز گویند و بهندی کچهوا نامند .
لاک پشت
سنگ پشت که لاک پشت است

ویکی واژه

لاک پشت.