لغت نامه دهخدا
سربازخانه.[ س َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) محل سربازان. جایگاه سربازان. جائی که سربازان در آن زندگی میکنند. ساخلو.
سربازخانه.[ س َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) محل سربازان. جایگاه سربازان. جائی که سربازان در آن زندگی میکنند. ساخلو.
( ~ . نَ یا نِ ) (اِمر. ) محلی که سربازان در آن جا تعلیمات نظامی ببینند.
محلی متعلق به ارتش که سربازان در آنجا به سر می برند.
محلی که سربازان در آنجا زیست کنند و به تمرین عملیات نظامی پردازند .
سربازخانه به ساختمانی گفته می شود که برای استقرار سربازها کاربرد دارد و معمولاً در پادگان ها یا مناطق نظامی قرار دارند تا بتوان شرایط و نظم نظامی را اجرا کرد.
از این مکان ها به عنوان آسایشگاه پرسنل وظیفه نیز یاد می شود و به مکانی گفته می شود که کلیهٔ پرسنل سربازان وظیفه نیروهای مسلح و نیروی انتظامی جهت استراحت در دوره خدمت ضرورت استفاده می کنند.
این ساختمان ها معمولاً کاربری خود را حفظ می کنند و در صورتی که در مناطق شهری بعد از گسترش شهرها قرار گیرند از آن ها برای کاربردهای دیگر مانند هتل یا مدرسه یا اداره استفاده می کنند.
محلی که سربازان در آن جا تعلیمات نظامی ببینند.