معنی سباح | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

سباح. [ س َب ْ با ] ( ع ص ) شناور. ( غیاث ) ( آنندراج ). ج ، سباحون. ( مهذب الاسماء ). شناگر :
میرود سباح ساکن چون عُمُد
اعجمی زد دست و پا و غرق شد.( مثنوی ).چون نئی سباح و نی دریائیی
در میفکن خویش از خودرائیی.( مثنوی ).
سباح. [ س َ ] ( اِخ ) زمینی است در نزدیکی معدن بنی سلیم. ( معجم البلدان ) ( منتهی الارب ).