لغت نامه دهخدا
- دورگه ؛ دوتیره. انسان یا حیوانی که پدرش از یک نژاد و مادرش از نژاد دیگر باشد و یا پدرش از یک رنگ و مادرش از رنگ دیگر باشد.
- دورگه شدن صدا ؛ درشت شدن صدای پسر هنگام رسیدن به حد بلوغ.
- صدای دورگه ؛ صدایی که دارای نوعی گرفتگی و خشونت خاصی باشد.
رگه. [ رَ گ َ ] ( اِخ ) رجوع به «رَگ َ» و «ری » شود.
