رکز. [ رَ] ( ع مص ) برزمین زدن نیزه را و سپوختن در آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نیزه در زمین فروبردن. ( دهار ). نیزه فروبردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( ازاقرب الموارد ). || برجستن رگ و پریدن آن.( منتهی الارب ) ( آنندراج ). اختلاج ؛ پریدن رگ. ( ناظم الاطباء ). || ثابت کردن. بپای کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) ( از اقرب الموارد ). || صاحب رکاز شدن. ( ناظم الاطباء ) . رکز. [ رِ ] ( ع اِ ) حس. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || آواز نرم. ( منتهی الارب ) ( ترجمان القرآن جرجانی ) ( دهار ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آواز ضعیف. ج ، ارکاز. ( یادداشت مؤلف ). صوت خفی. ( اقرب الموارد ). || مرد دانا وعاقل و جوانمرد. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
(رَ کْ ) [ ع . ] (مص م . ) ثابت کردن ، به پای کردن .
فرهنگ عمید
۱. نیزه یا چیز دیگر مانند آن را در زمین فرو کردن. ۲. پابرجا کردن، پایدار ساختن.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار) «رِکْز» به معنای صدای آهسته است، و به چیزهایی که در زیر زمین پنهان می کنند، «رکاز» گفته می شود، یعنی این اقوام ستمگر و دشمنان سرسخت حق و حقیقت، آن چنان درهم کوبیده شدند که حتی صدای آهسته ای از آنان به گوش نمی رسد. (بکسر اول) صوت خفی (کمترین صدا) چنان که در مجمع و مفردات و اقرب آمده . چه بسا از مردمی که پیش از آنها هلاک کردیم آیا کسی از آنها را میبینی و یا کمترین صدائی از آنها میشنوی؟! این کلمه فقط یک بار در قرآن آمده است.
